ครูในดวงใจ

ครูในดวงใจ

                      TEACHER'S DAY

                        บทกลอนถึงครู

น้อมจิตวันทา บูชาคุณครู กตัญญูกตเวที

แม้งานหนักเหน็ดเหนื่อยไม่เคยบ่น
สู้อดทนส่งเสริมศิษย์พิชิตฝัน
สู้อุตส่าห์สั่งสอนทุกวี่วัน
จิตมุ่งมั่นอบรมจริยา

หวังเห็นศิษย์ก้าวหน้าในชีวิต
โดยอุทิศแรงกายให้สมค่า
คำว่าครูผู้ที่ใช้ซึ่งปัญญา
แก้ปัญหานานาประการ

มีเมตตาปรานีเป็นที่ตั้ง
คอยเหนี่ยวรั้งศิษย์รักทุกสถาน
คอยชี้แนะช่วยเหลือและเจือจาน
ศิษย์จึงผ่านอุปสรรคทุกสิ่งไป

แม้งานหนักอย่างไรไม่เคยท้อ
เพียงแต่ขอศิษย์รักที่เติบใหญ่
มีวิชาความรู้ตลอดไป
เพื่อไว้ใช้เลี้ยงชีพสำหรับตน

ขอน้อมจิตวันทาบูชาครู
ขอเชิดชูปูชนีย์คุณมากล้น
ขอกตัญญูต่อครูทุกทุกคน
ขอกุศลแห่งความดีคุ้มครองครู ฯ

กราบคารวะคุณครู

สิบหกมกราฟ้าไร้หม่น
ขอคุณครูทุกคนจงสุขี
เกริกเกียรติ์ก้องเปี่ยมล้นท้นความดี
อย่าได้มีขุ่นข้องหมองกมล

ที่มีทุกข์จงคลายมลายสิ้น
เป็นอาจิณศีลธรรมน้อมนำผล
มีเมตตาปรานีศิษย์ทุกคน
ส่งศิษย์พ้นวังวนอนธการ

ครูเป็นผู้ชี้ทางสว่างให้
เป็นกำแพงคุ้มภัยทุกถิ่นฐาน
เป็นแม่พระแม่พิมพ์มายาวนาน
ศิษย์จึงผ่านผองภัยได้ด้วยครู

คารวะพระคุณสามงามสง่า
สูงคุณค่าสูงศักดิ์ยอดนักสู้
น้ำใจนั้นเลิศล้ำแสนดำรู
ขอเชิดชูปูชนีย์ศรีบุคคล

ร้อยอักษรกลอนกานท์ผ่านมาไหว้
เป็นมาลัยจากใจที่ท่วมท้น
ด้วยศรัทธาสาธยายหลายถกล
นำศิษย์พ้นโอฆะนทีภัย

คุณครูที่รัก.....

เห็นลำเรือลอยมา..ที่ท่าน้ำ
พายวาดค้ำลำแอบเข้าแนบข้าง
หลากหลายเท้าคู่น้อย..ก็พลอยวาง-
ก้าวเหยียบย่างลงสู่..เสียงกรูเกรียว

เรือจ้างน้อยลอยลำ..พายจ้ำจ้วง
แต่ละช่วงจังหวะ..น้ำชะเชี่ยว
เห็นเธอวาด..พายค้ำ..เรือลำเรียว
อยู่กลางสายชลเปลี่ยว..อย่างเดียวดาย

เช่น..ดวงวันลอยดวง..ขึ้นช่วงแสง
ทาบหล้าแหล่งให้พิสุทธิ์..เห็นจุดหมาย
เมื่อหัวใจมุ่งอยู่..ไม่รู้วาย
จักจ้วงพายพาคน..ข้ามพ้นน้ำ

งามยิ่งงาม..ก็ระยับอยู่กับโลก
ปรุงปรนหอมบ่ายโบกโลมโลกต่ำ
เมื่อปรารมภ์พร่างพร้อย..ทุกรอยกรรม-
ย่อมจักย้ำยุดงามอยู่ท่ามตา

มือเรียววาดพาย-วนกลางชลเปลี่ยว
พร้อมทุกเสี้ยวส่วนใจ..รู้-ใฝ่หา
คลื่นสวนลำโหมหนัก..ในมรรคา
เห็นเพียงใจแกร่งกล้าไม่ล้าโรย

ร่างน้อยน้อยนั่งมองตาจ้อง-เพ่ง
ท่ามสูรย์เปล่งปลาบแนว..ลมแผ่วโผย
แรงคลื่นสายธารโลก..คอยโบกโบย
พาพ้นโดยมือเรียว..ที่เคี่ยวกรำ

ปีแล้ว..และปีเล่า..ที่เจ้าเป็น
ผ่านร้อยเข็ญ..พันโศกแห่งโลกต่ำ
ด้วยจิตที่สำนึก..งามลึกล้ำ
ค่อยค่อยจ้ำเรือน้อย..ล่องลอยไป

ละเที่ยวพาย..ละเที่ยวผ่าน..ฝ่าธารเชี่ยว
ค่อยค่อยเคี่ยวกรำสอน..อาทรให้-
ลูกศิษย์น้อยคล้อยหลัง..สู่ฝั่งไกล
ผ่านน้ำไหล..ชะเชี่ยว..ด้วยเรี่ยวแรง

คือเรือน้อยลอยผ่านสายธารไหล
ด้วยจิตใจครูสาวผู้กร้าวแกร่ง
ที่จะคอยคัดท้าย-วาดพาย..ทะแยง
พาหัวเรือทิ่มแทง..สู้แรงน้ำ

ทอดทิ้งตัวตนอยู่..เพื่อผู้อื่น
ท่ามกระแสลมตื่น..เสียงคลื่นคร่ำ-
ครวญระดมห่มห้อม..อยู่ล้อมลำ-
เรือน้อยคอยพลิกคว่ำ..จมลำเรือ

ภาพเด็กน้อยจำพราก..พ้นฟากฝั่ง
มือเรียววาดพายยัง..อีกฝั่งเพื่อ –
รับส่งอีกทุกรุ่น..ช่วยจุนเจือ-
ภาพงดงามให้หลงเหลือ...ในแผ่นดิน..!

คิดถึงครู (วันครู 2553)

นับแต่วัน ที่ครูพา ข้าถึงฝั่ง
ข้าก็หวัง เดินไป สู่ที่หมาย
ความสำเร็จ การศึกษา ในบั้นปลาย
สิ่งสุดท้าย ใบปริญญา ข้าใคร่ครวญ

ข้าเปลี่ยนเรือ มาแล้ว ตั้งหลายลำ
พระคุณล้ำ ครูของข้า ข้านึกหวน
ครูยิ่งใหญ่ หนักหนา ข้าทบทวน
รำลึกหวน ย้อนหลัง เรื่องฝังใจ

ทั้งครูนิด ครูหน่อย ครูต้อยติ่ง
ครูสมหญิง ครูวาสนา ครูผ่องใส
ครูอาทิตย์ ครูภิรมย์ ครูสมใจ
ครูเกรียงไกร ครูสง่า ครูอดุลย์

ข้าตั้งใจ ว่าสักวัน จะหันกลับ
ไปคำนับ กราบครู ผู้เกื้อหนุน
ด้วยสำนึก ในค่า แห่งพระคุณ
ที่เจือจุน สอนข้า ด้วยปรานี

ข้าไม่เคย ลืมคำ ครูพร่ำสอน
ข้าสังวร อยู่แก่ใจ ไม่หน่ายหนี
ข้าตระหนัก ค่าแห่งรัก และปรารถนาดี
ที่ครูมี ต่อข้า มามากมาย

กราบคุณครู ทั้งหลาย ในวันนี้
รอบ " วันครู " อีกปี ที่ห่างหาย
หวังปีหน้า ปริญญา ข้าถือไป
พร้อมดอกไม้ ไปกราบลง ตรงเท้าครู

กลอนวันครู

ใครคือครูครูคือใครในวันนี้
ใช่อยู่ที่ปริญญามหาศาล
ใช่อยู่ที่เรียกว่าครูอาจารย์
ใช่อยู่นานสอนนานในโรงเรียน

ครูคือผู้ชี้นำทางความคิด
ให้รู้ถูกรู้ผิดคิดอ่านเขียน
ให้รู้ทุกข์รู้ยากรู้พากเพียร
ให้รู้เปลี่ยนแปลงสู้รู้สร้างงาน

ครูคือผู้ยกระดับวิญญาณมนุษย์
ให้สูงสุดกว่าสัตว์เดรัจฉาน
ครูคือผู้สั่งสมอุดมการณ์
มีดวงมานเพื่อมวลชนใช่ตนเอง

ครูจึงเป็นนักสร้างผู้ใหญ่ยิ่ง
สร้างคนจริงสร้างคนกล้าสร้างคนเก่ง
สร้างคนให้ได้เป็นตัวของตัวเอง


ขอขอบคุณ กลอนวันครู โดยคุณ ธนวัฒน์ คุณานุวัฒน์ จาก kroobannok.com

อันคุณครูคำนี้มีความหมาย
อันหลากหลายคำพูดจะกล่าวถึง
คือผู้ให้ทรัพย์วิชาน่าคำนึง
คือผู้ซึ้งอบรมให้ทำดี
อีกครูนี้เหมือนพ่อแม่คนที่สอง
ครูจึงต้องอดทนต่อหน้าที่
เพียรสั่งสอนเป็นแม่พิมพ์ศิษย์มากมี
เรือจ้างนี้น้ำใจงามนามว่าครู

คำว่า " ครู "เปรียบไว้ได้หลายอย่าง
เปรียบ"เรือจ้าง"รับส่งผู้โดยสาร
ให้พ้นห้วงมหาชลาธาร
ได้ข้ามผ่านถึงฝั่งสมตั้งใจ

เปรียบ"แม่พิมพ์"กล่อมเกลาเฝ้าหล่อหลอม
ทั้งโอบอ้อมการุณย์หนุนนำให้
ปลูกฝังซึ่งคุณธรรมผ่องอำไพ
ให้ก้าวไปตามครรลองของชีวา

เปรียบ"แสงเทียน"ส่องสว่างทางมืดมิด
เพื่อให้ศิษย์แจ่มกระจ่างทางศึกษา
จากไม่รู้ทั้งเขลาเบาปัญญา
กลับเก่งกล้าเลิศล้ำเพราะพร่ำเรียน

คือ"ปูชนียบุคคล"เปี่ยมล้นค่า
ควรบูชาเคารพนบนอบเศียร
ทั้งกายใจจิตวิญญาณท่านเฝ้าเพียร
เพื่อนักเรียนเติบใหญ่นั้นได้ดี

ขอทดแทนบุญคุณที่หนุนเนื่อง
ชาติรุ่งเรืองเพราะคุณครูกู้ศักดิ์ศรี
พร้อมอุทิศใจกายหมายมอบพลี
เป็นคนดีที่น่ายลชนชื่นชม

ร่วมเชิดชูครูไทยด้วยใจมั่น
ที่สร้างสรรค์บ่มเพาะความเหมาะสม
ในวันครูที่สิบหกมกราคม
ขอกราบก้มไหว้ครูดีศรีแผ่นดิน

ครูทำงานสอนคนให้เปรื่องปราชญ์
หนึ่งสอนศาสตร์คุณธรรมศาสนา
ด้วยสองสิ่งช่วยสร้างคนสร้างปัญญา
สร้างคุณค่าสอนศีลธรรมประจำใจ

...........เป็นผู้ให้ความรู้วิชาการ..................
...........สั่งสอนให้รับผิดชอบในการงาน.......
...........ตลอดการประจักษ์ในพระคุณครู......
...........หน้าที่ของครูนั้นดั่งเรือจ้าง.............
...........คอยนำทางเยาวชนให้ความรู้..........
...........ทั้งสั่งสอนห่วงใยและเฝ้าดู.............
...........ให้ไปสู่ถึงฝั่งอย่างมั่นคง................

อันคุณครูคำนี้มีความหมาย
อันหลากหลายคำพูดจะกล่าวถึง
คือผู้ให้ทรัพย์วิชาน่าคำนึง
คือผู้ซึ้งอบรมให้ทำดี
อีกครูนี้เหมือนพ่อแม่คนที่สอง
ครูจึงต้องอดทนต่อหน้าที่
เพียรสั่งสอนเป็นแม่พิมพ์ศิษย์มากมี
เรือจ้างนี้น้ำใจงามนามว่าครู

พลังแห่งแม่พิมพ์ผู้สร้างชาติ
ก่อให้เกิดนักปราชญ์ชาญศึกษา
เป็นกำลังให้ชาติพัฒนา
ซึ่งนำพาความรุ่งเรืองสู่ผองไทย

มาถึงวันสำคัญอาจารย์ศิษย์
ควรนึกคิดถึงพระคุณที่ท่านให้
ท่านอุตส่าห์เสียสละมาเท่าใด
ควรจำไว้และตอบแทนพระคุณเอย

......แสงสาดส่องจากแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่......
......เปรียบครูไทยทั่วทุกทิศที่พร่ำสอน..........
......ฝึกหัดศิษย์เขียนอ่านชาญบทกลอน........
......มิเกี่ยงงอนงานหนักเบาที่เข้ามา.............
......แม้เหนื่อยยากเท่าใดไม่เคยบ่น.............
......หวังให้ศิษย์ทุกคนมีการศึกษา..............
......เป็นกำลังสร้างชาติไทยวัฒนา..............
......ปวงประชาภูมิใจให้เกียรติครู...............

"มะลิ" แทนวจีถ้อยร้อยมาลัย
"ดอกกล้วยไม้" ใช้แทนครูผู้สร้างสรรค์
"กุหลาบ" หรูชมพูขาวมารวมกัน
แทน "กตัญญุตาครู บูชาจารย์"

ถึงวันครูให้รำลึกอยู่ในจิต
ผู้ฝึกคิดฝึกอ่านและสั่งสอน
จริยธรรมคุณธรรมเป็นอาภรณ์
ครูพร่ำสอนฝึกเด็กให้ดีพลัน
ครั้งละบาทนับไม่ควรค่าเรือจ้าง
ที่ทั้งสร้างคนสร้างงานสร้างความฝัน
สรัางทุกสิ่งเป็นทุกอย่างมารวมกัน
ให้เด็กนั้นเป็นคนดีศรีชาติเอย

บรรจงจีบกล้วยไม้ใส่พานพุ่ม
หญ้าแพรกคลุมประดับกับดอกเข็ม
ดอกรักเป็นพู่ห้อยเรียงร้อยเต็ม
มะเขือเข้มสีม่วงขาวข้าวตอกแซม

ปักธูปเทียนตรงกลางอย่างปราณีต
พร้อมเขียนขีดอักษรามาแต่งแต้ม
แด่แม่พิมพ์ ทอแสงเรือง เหลืองวับแวม
เรือจ้างแจ่ม โดยสารส่ง ลงนาวา

พฤหัสบดี ดิถีผ่อง
เริ่มที่สอง ของเดือน เยือนมาหา
ขอก้มกราบซาบซึ้งใจในครูบา
มิถุนา อย่าลืมกัน วันไหว้ครู

สิบนิ้วน้อมประนมมาคารวะ
บูรพคณาจารย์ผ่านร้อยฝัน
ซึ้งพระคุณอุ่นกมลจนนิรันดร์
ความผูกพันทุกห้วงฝังดวงแด

ไหว้คุณครูคนแรกไม่แปลกหรอก
ที่จะบอกออกชื่อคือพ่อแม่
เป็นผู้ให้ทุกอย่างไม่ห่างแล
คือครูแท้ที่หนึ่งซึ้งพระคุณ

ไหว้คุณครูหัดเขียนเรียน ก.ไก่
แต่เยาว์วัยได้ความรู้สู้เกื้อหนุน
แม้ท่านล่วงลับไปแต่ใบบุญ
ยังอบอุ่นให้จำร่ำอาลัย

ไหว้ท่าน"ภู่"ครูสอนแต่งกลอนแปด
หกสิบแดดผ่านมาได้อาศัย
ได้รู้หลักอักษราภาษาไทย
ซึ้งอยู่ในความคิดเป็นนิจมา

ขอพระคุณแห่งครูช่วยชูโชค
ให้ความโศกสิ้นพลันไร้ปัญหา
ให้กวีสร้างสรรค์เกิดปัญญา
ประดับฟ้าเมืองไทยเพิ่มไพบูลย์.

ครูคนแรกนั้นหนอคือพ่อแม่
ที่ดูแลเลี้ยงเราเฝ้าสั่งสอน
ตั้งแต่เกิดกายาเอื้ออาทร
หนาว ฝน ร้อน สอนเสริมแต่งเติมใจ

พ่อแม่คนที่สองรองจากท่าน
คุณครูนั้นแน่แท้ช่วยแก้ไข
เติมปัญญา เติมชิวิตเติมจิตใจ
เราจึงได้เป็นลูกศิษย์ คิดแต่ดี

ขอนบน้อม พร้อมจิต คารวะ
เหนือเกศะ ด้วยพระคุณการุณย์นี้
ไหว้พ่อแม่ ครูบา ผู้อารีย์
พระคุณที่ มากหนอ ขอบูชา

ไหว้บูรพคณาจารย์ให้การสอน
กราบขอพรพูนเพิ่มเฉลิมศิลป์
เสวยสุขเกษมสมชั้นพรหมอินทร์
จงยลยินเจตนาบูชาชู

ไหว้คุณครูปัจจุบันผู้สรรค์สร้าง
ดุจเรือจ้างกลางชลาฟันฝ่าสู้
จงปรีด์เปรมเกษมสันต์ในวันครู
ชีวิตผู้เยาว์วัยฝากให้แล.

อุดมการณ์ของครูผู้ถือมั่น
มุ่งสร้างสรรค์สอนศิษย์ด้วยจิตหมาย
แม้ต้องทนเหนื่อยยากลำบากกาย
ยังขวนขวายความรู้สู่นักเรียน

เป็นแม่พิมพ์บ่มเพาะความเหมาะสม
ด้วยชื่นชมชี้ช่องมองปรับเปลี่ยน
ให้เด็กมีความมานะและพากเพียร
อาจติเตียนเพื่อก่อความพอใจ

นี่แหละครูในอุดมคติฉัน
ขอมุ่งมั่นยึดแนวทางท่านวางไว้
จะเป็นพิมพ์แบบอย่างสร้างชาติไทย
จากหัวใจเด็กคนหนึ่งที่ซึ้งครู

ไหว้คุณครูผู้ผ่านงานแสนหนัก
ให้ความรักเอ็นดูชูศักดิ์ศรี
สั่งสอนศิษย์ติดตามมอบความดี
อุทิศพลีเพื่อเด็กผู้เล็กเยาว์

ดั่งแสงเทียนส่องใจให้สว่าง
ดั่งเรือจ้างแจวลากพ้นจากเขลา
ดั่งแม่พิมพ์อิ่มหอมช่วยกล่อมเกลา
ดั่งร่มเงาพฤกษ์ไพรให้ความเย็น

ไหว้คุณครูผู้ขยันหมั่นศึกษา
ยึดจรรยาบรรณงามเมื่อยามเห็น
ไหว้คุณครูคนสวยอยากช่วยเป็น
ผู้ร่วมเข็นวิทยฐานะครู.

บรรจงจัดดอกไม้ด้วยใจน้อม
หญ้าแพรกพร้อมเข็มแซมแต่งแต้มหรู
ดอกมะเขือเอื้อหนุนคุณพร่างพรู
ดอกรักชูบูชา ครูอาจารย์

พร้อมเทียนธูปวันทาคารวะ
ศิษย์มานะเล่าเรียนได้เขียนอ่าน
เฝ้าสั่งสมวิชาพาเชี่ยวชาญ
จึงเบ่งบานปัญญาอย่างค่าควร

ในวันครูเวียนมาอีกคราหนึ่ง
ศิษย์ซาบซึ้งความดีมีครบถ้วน
ด้วยอบรมสอนสั่งหวังชี้ชวน
ทั้งหมดมวลด้วยใจไร้เล่ห์กล

พฤหัสบดี ดิถีผ่อง
ดั่งเก็จก่อง ประกายเกิดกำเนิดผล
กล้วยไม้แทนคุณค่าเป็นสากล
มิถุนายน เวียนอีกครา บูชาครู

มิถุนาชื่นบานสานใยรัก
ต่างประจักษ์แจ้งไว้ในใจอยู่
เป็นพิธีสืบสานการไหว้ครู
ศิษย์ทุกผู้รู้แจ้งแห่งดวงมาน

ดอกไม้ฉมชมชื่นยื่นด้วยรัก
ฝากใจภักดิ์ให้พร้อมน้อมอ่อนหวาน
เป็นดอกไม้เปี่ยมรักล้นยลเบิกบาน
หวังสืบสานตำนานเก่าเล่าเลื่องลือ

ดอกไม้ผลิกิ่งกานแตกก้านหน่อ
เหมือนลออทอแสงแห่งความซื่อ
กลีบบางเบาเฉาง่ายหากหลายมือ
ยิ่งยึดยื้อถือแรงแห้งเฉาตาย

ดรุณน้อยคอยครูผู้พร่ำสอน
ดังไม้อ่อนดัดง่ายได้ดังหมาย
หากรดน้ำพรวนดินใจไม่เสียดาย
จักสืบสายคนดีศรีแผ่นดิน

ให้สำนึกรักชาติศาสน์กษัตริย์
รู้ประหยัดสร้างสานงานท้องถิ่น
เคารพนอบบุพการีมีในจินต์
ห่างไกลสิ้นเสพสร้างทางมัวเมา

ใฝ่ใจเรียนเขียนอ่านการศึกษา
จักพูนเพิ่มปัญญาลาโฉดเขลา
เรียนเถิดเจ้านกน้อยค่อยขัดเกลา
พ้นวัยเยาว์เจ้าเติบใหญ่จักได้ดี.

ประดุจดั่งแม่พ่อก่อกำเนิด
น้ำใจเลิศเมตตามหาศาล
ผู้สอนสั่งทั้งจริยาวิชาการ
สร้างสืบสานคนมีธรรมนำสังคม

หวังเพียงให้เด็กน้อยค่อยเติบใหญ่
มีน้ำใจใฝ่สรรค์สร้างอย่างสั่งสม
ถ้วนทุกวันหมั่นขัดเกลาเฝ้าอบรม
เพียรเพาะบ่มสุดกำลังด้วยตั้งใจ

ฝึกค้นคิดพิจารณาหาคำตอบ
ฝึกทดสอบวิเคราะห์ความรู้ถามไถ่
ฝึกเทคโนโลยีที่ก้าวไกล
ฝึกประยุกต์ใช้ตามวิถีที่เพียงพอ

ฝึกให้เป็นผู้ให้ไม่หวังผล
ฝึกอดทนสร้างสายใจไว้เกี่ยวก่อ
ฝึกวิธีทำใจในคำรอ
ฝึกไม่ท้อแท้ใจในชะตา

เป็นแสงเทียนแห่งธรรมนำสว่าง
เป็นแก่นกลางกลไกชาติปราชญ์ศึกษา
เป็นผู้จุดเทียนทองของปัญญา
เป็นผู้กล้าแกร่งหัวใจไฟอุดมการณ์

จะเหนื่อยยากอย่างไรก็ไม่บ่น
พร้อมผจญขจัดปัดทุกข์ผ่าน
เสียสละเพื่อส่วนรวมร่วมกอปรการ
รักในงานที่ศรัทธาอาชีพครู

ขอนบนิ้วบูชามากราบไหว้
คุณครูไทยทั้งหลายได้รับรู้
น้อมนำใจใส่ทูนเทิดและเชิดชู
จากหนูหนูนักเรียนเขียนอวยพร

ขอคุณพระศักดิ์สิทธิ์ฤทธิผล
โปรดดาลดลทุกข์สลายคลายเดือดร้อน
ส่งความสุขสู่กายใจไร้นิวรณ์
ผ่านกานท์กลอนนี้มาบูชาครู..

คำว่า " ครู "เปรียบไว้ได้หลายอย่าง
เปรียบ"เรือจ้าง"รับส่งผู้โดยสาร
ให้พ้นห้วงมหาชลาธาร
ได้ข้ามผ่านถึงฝั่งสมตั้งใจ

เปรียบ"แม่พิมพ์"กล่อมเกลาเฝ้าหล่อหลอม
ทั้งโอบอ้อมการุณย์หนุนนำให้
ปลูกฝังซึ่งคุณธรรมผ่องอำไพ
ให้ก้าวไปตามครรลองของชีวา

เปรียบ"แสงเทียน"ส่องสว่างทางมืดมิด
เพื่อให้ศิษย์แจ่มกระจ่างทางศึกษา
จากไม่รู้ทั้งเขลาเบาปัญญา
กลับเก่งกล้าเลิศล้ำเพราะพร่ำเรียน

คือ"ปูชนียบุคคล"เปี่ยมล้นค่า
ควรบูชาเคารพนบนอบเศียร
ทั้งกายใจจิตวิญญาณท่านเฝ้าเพียร
เพื่อนักเรียนเติบใหญ่นั้นได้ดี

ขอทดแทนบุญคุณที่หนุนเนื่อง
ชาติรุ่งเรืองเพราะคุณครูกู้ศักดิ์ศรี
พร้อมอุทิศใจกายหมายมอบพลี
เป็นคนดีที่น่ายลชนชื่นชม

ร่วมเชิดชูครูไทยด้วยใจมั่น
ที่สร้างสรรค์บ่มเพาะความเหมาะสม
ในวันครูที่สิบหกมกราคม
ขอกราบก้มไหว้ครูดีศรีแผ่นดิน

><'